Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

of kindred

  • 1 cōgnātus

        cōgnātus adj.    [com- + GEN-], sprung from the same stock, related by blood, kindred: mihi: patres, the relationship of our fathers, V.: per cognata corpora supplex, as a kinsman, O.: anguilla cognata colubrae, Iu.—Of a kinsman, of kindred: latus, O.: pectora, O.: urbes, V.: sanguis, V.: caelum, O.: faba Pythagorae (alluding to the doctrine of transmigration), H. — Fig., kindred, congenial, related, connected, like, similar: alqd mentibus nostris: vocabula, H.
    * * *
    I
    cognata, cognatum ADJ
    related, related by birth/position, kindred; similar/akin; having affinity with
    II
    relation (male), kinsman

    Latin-English dictionary > cōgnātus

  • 2 consanguinea

    con-sanguĭnĕus, a, um ( gen. plur. consanguineūm, Lucr. 3, 73), adj., springing from the same blood, related by blood.
    I.
    In a restricted sense, of brothers and sisters, brotherly, sisterly (so mostly poet.):

    umbrae,

    Ov. M. 8, 476:

    turba,

    id. H. 14, 121:

    scelus,

    Stat. Th. 11, 407:

    angues,

    i. e. born with her, kindred, id. ib. 11, 61:

    acies,

    Claud. in Rufin. 2, 237.—Of animals: arietes, Att. ap. Cic. Div. 1, 22, 44 (Praetext. v. 21 Rib.). —Of abstract subjects:

    caritas ( = benevolentia fraterna),

    Val. Max. 5, 5, 3; cf.

    scelus,

    Stat. Th. 11, 407.— Subst.: consanguĭnĕ-us, i, m., a brother, Cic. Att. 2, 23, 3; and consanguĭnĕa, ae, f., a sister, Cat. 64, 118. —
    II.
    In a more gen. sense, related, kindred:

    homines,

    Caes. B. C. 1, 74:

    Turnus,

    Verg. A. 7, 366:

    Roma,

    Sil. 1, 608:

    dextra,

    id. 1, 655. —Esp. freq. as subst. plur.: consanguĭ-nĕi, ōrum, kindred, relations, Plaut. Poen. 5, 2, 77; Cic. Inv. 1, 24, 35; Caes. B. G. 1, 11; 1, 33; Suet. Caes. 81; id. Claud. 25.—General senses, related, kindred (so most freq. in prose and poetry), Lucr. 3, 73; 6, 1282; cf. Dig. 38, 16, 1.—
    2.
    Poet., transf.:

    consanguineus Leti Sopor,

    Verg. A. 6, 278 (in acc. with Hom. Il. x, 231: Upnos kasignêtos Thanatoio).—
    * B.
    Trop.:

    res rustica proxima et quasi consanguinea sapientiae,

    Col. 1, prooem. § 4.

    Lewis & Short latin dictionary > consanguinea

  • 3 consanguinei

    con-sanguĭnĕus, a, um ( gen. plur. consanguineūm, Lucr. 3, 73), adj., springing from the same blood, related by blood.
    I.
    In a restricted sense, of brothers and sisters, brotherly, sisterly (so mostly poet.):

    umbrae,

    Ov. M. 8, 476:

    turba,

    id. H. 14, 121:

    scelus,

    Stat. Th. 11, 407:

    angues,

    i. e. born with her, kindred, id. ib. 11, 61:

    acies,

    Claud. in Rufin. 2, 237.—Of animals: arietes, Att. ap. Cic. Div. 1, 22, 44 (Praetext. v. 21 Rib.). —Of abstract subjects:

    caritas ( = benevolentia fraterna),

    Val. Max. 5, 5, 3; cf.

    scelus,

    Stat. Th. 11, 407.— Subst.: consanguĭnĕ-us, i, m., a brother, Cic. Att. 2, 23, 3; and consanguĭnĕa, ae, f., a sister, Cat. 64, 118. —
    II.
    In a more gen. sense, related, kindred:

    homines,

    Caes. B. C. 1, 74:

    Turnus,

    Verg. A. 7, 366:

    Roma,

    Sil. 1, 608:

    dextra,

    id. 1, 655. —Esp. freq. as subst. plur.: consanguĭ-nĕi, ōrum, kindred, relations, Plaut. Poen. 5, 2, 77; Cic. Inv. 1, 24, 35; Caes. B. G. 1, 11; 1, 33; Suet. Caes. 81; id. Claud. 25.—General senses, related, kindred (so most freq. in prose and poetry), Lucr. 3, 73; 6, 1282; cf. Dig. 38, 16, 1.—
    2.
    Poet., transf.:

    consanguineus Leti Sopor,

    Verg. A. 6, 278 (in acc. with Hom. Il. x, 231: Upnos kasignêtos Thanatoio).—
    * B.
    Trop.:

    res rustica proxima et quasi consanguinea sapientiae,

    Col. 1, prooem. § 4.

    Lewis & Short latin dictionary > consanguinei

  • 4 consanguineus

    con-sanguĭnĕus, a, um ( gen. plur. consanguineūm, Lucr. 3, 73), adj., springing from the same blood, related by blood.
    I.
    In a restricted sense, of brothers and sisters, brotherly, sisterly (so mostly poet.):

    umbrae,

    Ov. M. 8, 476:

    turba,

    id. H. 14, 121:

    scelus,

    Stat. Th. 11, 407:

    angues,

    i. e. born with her, kindred, id. ib. 11, 61:

    acies,

    Claud. in Rufin. 2, 237.—Of animals: arietes, Att. ap. Cic. Div. 1, 22, 44 (Praetext. v. 21 Rib.). —Of abstract subjects:

    caritas ( = benevolentia fraterna),

    Val. Max. 5, 5, 3; cf.

    scelus,

    Stat. Th. 11, 407.— Subst.: consanguĭnĕ-us, i, m., a brother, Cic. Att. 2, 23, 3; and consanguĭnĕa, ae, f., a sister, Cat. 64, 118. —
    II.
    In a more gen. sense, related, kindred:

    homines,

    Caes. B. C. 1, 74:

    Turnus,

    Verg. A. 7, 366:

    Roma,

    Sil. 1, 608:

    dextra,

    id. 1, 655. —Esp. freq. as subst. plur.: consanguĭ-nĕi, ōrum, kindred, relations, Plaut. Poen. 5, 2, 77; Cic. Inv. 1, 24, 35; Caes. B. G. 1, 11; 1, 33; Suet. Caes. 81; id. Claud. 25.—General senses, related, kindred (so most freq. in prose and poetry), Lucr. 3, 73; 6, 1282; cf. Dig. 38, 16, 1.—
    2.
    Poet., transf.:

    consanguineus Leti Sopor,

    Verg. A. 6, 278 (in acc. with Hom. Il. x, 231: Upnos kasignêtos Thanatoio).—
    * B.
    Trop.:

    res rustica proxima et quasi consanguinea sapientiae,

    Col. 1, prooem. § 4.

    Lewis & Short latin dictionary > consanguineus

  • 5 cōgnātiō

        cōgnātiō ōnis, f    [1 cognatus], blood-relationship, kindred, connection by birth: frater noster cognatione patruelis: te maxime cognatione attingebat: cognationem intervenisse, S.: propinquā cognatione Hannibali iunctus, L.: nulla tibi cum isto: deorum (i. e. cum dis). — Concr., kindred, relations, persons allied by descent: homo magnae cognationis, Cs.: dedecus cognationis.—Fig., relationship, association, connection, agreement, kindred, resemblance, affinity: quibus (poëtis) est maxima cum oratoribus: studiorum et artium: an potest propior ulla esse quam patriae?
    * * *
    blood relation/relationship; kinsmen/relatives, family; consanguinity; affinity

    Latin-English dictionary > cōgnātiō

  • 6 cognatio

    cognātĭo, ōnis, f. [cognatus].
    I.
    Lit., blood relationship, kindred, connection by birth.
    A.
    Of men.
    1.
    Absol.: societas... quae nata a primo satu... serpit sensim foras, cognationibus primum, tum adfinitatibus, [p. 361] deinde amicitiis, post vicinitatibus, tum civibus, Cic. Fin. 5, 23, 65:

    frater noster cognatione patruelis,

    id. ib. 5, 1, 1:

    ut quisque te maxime cognatione, adfinitate, necessitudine aliquā attingebat,

    id. Verr. 2, 2, 10, § 27:

    cognationem commemorare,

    id. ib. 2, 2, 26, §

    64: cognationis jura inpetrare,

    Plin. Pan. 37, 3: propinqua, a near or close relationship:

    cujus gloriae faveo propter propinquam cognationem,

    Cic. Lig. 3, 8:

    Barcina, propinquā cognatione Hannibali junctus,

    Liv. 23, 41, 2; cf. id. 6, 39, 4 (infra 2); Nep. praef. 7; Suet. Ner. 3; Curt. 5, 3, 12; 6, 11, 20;

    for which: artissimā cognatione alicui junctum esse,

    Just. 5, 6, 4: longa or longinqua, a distant relationship:

    longā quidem cognatione stirpi regiae adnexus,

    Curt. 4, 1, 19:

    Alexandrum etiam longinquā cognatione contingere,

    id. 10, 10, 19. —
    2.
    With cum:

    dicere, sibi cum eo amicitiam cognationemque esse,

    Cic. Verr. 2, 2, 26, § 64:

    nulla tibi cum isto cognatio, nulla necessitudo,

    id. ib. 2, 5, 68, § 176; cf. id. ib. 2, 4, 33, §

    72: agere mecum per cognationem quae mihi secum esset,

    id. Att. 12, 49, 1.—
    3.
    With gen. pers.:

    deorum cognationem agnoscerem non invitus ( = cum dis),

    Cic. N. D. 1, 32, 91; cf.:

    deorum cognatione teneri,

    id. Div. 1, 30, 64:

    dictatorem propinquā cognatione Licini se apud patres excusare solitum,

    Liv. 6, 39, 4:

    Alexandro cognatio Bubaris non Darei tantum temporibus pacem praestitit,

    Just. 7, 4, 1; 12, 3, 1.—
    B.
    Of animals:

    equorum,

    Plin. 8, 42, 64, § 157:

    caprarum,

    id. 8, 50, 76, § 203.—
    C.
    Of plants:

    arborum,

    Plin. 16, 12, 23, § 61:

    caeparum,

    id. 19, 6, 33, § 108:

    papyri cum calamis,

    id. 16, 36, 64, § 157.—
    II.
    Transf., concr., kindred, relations, persons, allied by descent:

    homo summae potentiae et magnae cognationis,

    Caes. B. G. 7, 32:

    hoc commune dedecus familiae, cognationis, nominis,

    Cic. Clu. 6, 16: cum tibi tota cognatio sarraco advehatur, id. ap. Quint. 8, 3, 21.—
    III.
    Trop.
    A.
    In gen., relationship, association, intimate or natural connection, agreement, kindred, resemblance, affinity (freq. and class.):

    quibus (poëtis) est maxima cognatio cum oratoribus,

    Cic. de Or. 3, 7, 27; id. Ac. 2, 36, 115:

    cognatio studiorum et artium,

    id. Verr. 2, 4, 37, § 81; cf.:

    omnes artes... quasi cognatione quādam inter se continentur,

    id. Arch. 1, 2:

    numerus... nec habebat aliquam necessitudinem aut cognationem cum oratione,

    id. Or. 56, 187:

    numquam sibi cognationem cum praediis esse existimavit suis,

    id. Sull. 20, 59:

    an potest cognatio propior ulla esse quam patriae?

    id. Phil. 5, 2, 6:

    cum rerum naturā,

    id. Div. 2, 14, 33:

    rerum duarum,

    subjects, Quint. 9, 2, 105:

    dierum ac noctium,

    Plin. 6, 33, 39, § 211:

    quid in litteris proprium, quid commune, quae cum quibus cognatio,

    Quint. 1, 4, 12; 1, 10, 36:

    huic (napthae) magna cognatio ignium,

    Plin. 2, 105, 109, § 235.—
    B.
    Transf., concr., of works of art:

    Pamphili cognatio et proelium ad Phliuntem ac victoria Atheniensium,

    the allied commanders painted by Pamphilus, Plin. 35, 10, 36, § 76; 35, 11, 40, § 136.

    Lewis & Short latin dictionary > cognatio

  • 7 cognatus

    co-gnātus, a, um, adj. [natus, nascor], sprung from the same stock, related by blood, kindred; and subst.: cognātus, i, m., and cognāta, ae, f., a blood-relation, kinsman (on either the father's or the mother's side; a more comprehensive word than agnatus, q. v.; very freq. and class.).
    1.
    Masc.:

    cognatus vester,

    Plaut. Poen. 5, 4, 86:

    propinqui atque cognati,

    Cic. Rosc. Am. 34, 96:

    amici cognatique alicujus,

    id. Caecin. 5, 15:

    cognati atque affines,

    id. post Red. ad Quir. 3, 6; Hor. S. 1, 9, 27 et saep.— Gen. plur.:

    cognatūm,

    Plaut. Am. 2, 2, 209. —With dat.:

    is mihi cognatus fuit,

    Ter. And. 5, 4, 23; id. Ad. 5, 8, 24.—
    2.
    Fem.:

    amicae et cognatae,

    Ter. Hec. 4, 2, 16; id. Phorm. 2, 3, 6; 5, 3, 20.—With dat., Plaut. Poen. prol. 97:

    negat Phanium esse hanc sibi cognatam,

    Ter. Phorm. 2, 3, 5.—
    B.
    Poet., of objects relating to kindred:

    rogi,

    Prop. 3 (4), 7, 10:

    latus,

    Ov. M. 9, 412:

    corpora,

    id. ib. 2, 663;

    13, 615: pectora,

    id. ib. 6, 498:

    moenia,

    id. ib. 15, 451:

    cineres,

    Cat. 68, 98:

    urbes,

    Verg. A. 3, 502:

    sanguis,

    id. ib. 12, 29: acies (i. e. between Cœsar and Pompey), Luc. 1, 4 et saep.—
    C.
    Transf.
    1.
    Of animals:

    genus,

    Plin. 10, 3, 4, § 13.—
    2.
    Of plants:

    arbores,

    Plin. 16, 10, 16, § 38.—
    3.
    Of other things; so (acc. to Pythagorean notions) of the soul, kindr. with the Deity, Ov. M. 1, 81 (cf. Cic. Sen. 21, 78; id. N. D. 1, 32, 91; Lucr. 2, 991;

    Diog. Laert. 1, 28 al.).—Of Thebes: moenia cognata Baccho,

    Stat. Th. 1, 11.—

    Of beans, in allusion to the doctrine of transmigration: faba Pythagorae cognata,

    Hor. S. 2, 6, 63 al. —
    II.
    Trop., kindred, related, connected, like, similar:

    nihil est tam cognatum mentibus nostris quam numeri ac voces,

    Cic. de Or. 3, 51, 197:

    (deus mundo) formam et maxime sibi cognatam et decoram dedit,

    id. Univ. 6 init.:

    gypsum calci,

    Plin. 36, 24, 59, § 182:

    vocabula,

    Hor. S. 2, 3, 280; cf. Quint. 1, 5, 49:

    qui (princeps) quod umquam claritudine eminuit, id veluti cognatum censet tuendum,

    Vell. 2, 130, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > cognatus

  • 8 coniūnctus

        coniūnctus adj. with comp. and sup.    [P. of coniungo], connected: ratis coniuncta crepidine saxi Expositis scalis, V.—Of places, adjoining, bordering upon, near, close: loca castris, Cs.: Paphlagonia Cappadociae, N. — Connected by marriage, married: digno viro, V.—United by relationship, associated, allied, kindred, intimate, friendly: civium omnium sanguis, kindred: cum aliquo vinculis adfinitatis: equites concordiā coniunctissimi: sanguine, S.: propinquitatibus adfinitatibusque, Cs.: quis mihi debet esse coniunctior?: ab stirpe Atridis, V.: inter se coniunctissimi: Pompeium coniunctum (sc. sibi) non offendit, N.: sontibus, Cu.: populo R. civitas, Cs.: in re p., i. e. of the same party.—Fig., connected, pertaining, accordant, agreeing, conformable: esse quiddam inter nos: nihil cum virtute: iustitia intellegentiae: vanitati coniunctior quam liberalitati: libido scelere: constantia inter augures, harmonious.

    Latin-English dictionary > coniūnctus

  • 9 cōn-sanguineus

        cōn-sanguineus adj.,    of the same blood, related by blood, kindred, fraternal: homines, Cs.: Acestes, his kinsman, V.: umbrae, of her brothers, O.: turba, the family, O.—As subst m., a brother, C.; f a sister, Ct. — Plur, kindred, kinsmen: a senatu appellati, Cs.

    Latin-English dictionary > cōn-sanguineus

  • 10 parentālis

        parentālis e, adj.    [2 parens], of parents, parental: umbrae, of my parents, O.— Of the festival in honor of dead parents and kindred: dies, O.: mos, i. e. an annual observance, O.— Plur n. as subst, a festival in honor of dead kindred.
    * * *
    parentalis, parentale ADJ

    Latin-English dictionary > parentālis

  • 11 consanguineus

    I
    consanguinea, consanguineum ADJ
    of the same blood; related by blood; kindred; fraternal; brotherly/sisterly
    II
    kinsman, blood relation; brother (M); a sister (F); kindred/relations (pl.)

    Latin-English dictionary > consanguineus

  • 12 G

    G, g, indecl. n. or (on account of littera) f., had originally no place in the Latin alphabet: both the sharp and the flat guttural mutes, our k and g sounds, being represented by C; hence on the Columna Rostrata LECIONES, MACISTRATOS, EXFOCIONT, (pu)CNANDOD, PVCN(ad), CARTACINIENSIS, for legiones, etc.; hence, too, the archaic form ACETARE for agitare (v. Paul. ex Fest. p. 23 Müll. N. cr.), and the still common abbreviation of the names Gaius and Gneus in C and Cn.—At a later period (acc. to Plut. Qu. Rom. p. 277 D and 278 E, by means of a freedman of Spurius Carvilius Ruga, about the beginning of the second Punic war) a slight graphic alteration was made in the C, which introduced into the Roman orthography the letter G (on the old monuments C); thus we have in the S. C. de Bacchanal.: MAGISTER, MAGISTRATVM, FIGIER, GNOSCIER, AGRO; on the other hand, the orthography GNAIVOD PATRE PROGNATVS on the first Epitaph of the Scipios, which dates before that time, indicates either incorrectness in the copying or a later erection of the monument. When Greek words are written in Latin letters and vice versa, G always corresponds to G. Its sound was always hard, like Engl. g in gate, at least until the sixth century A. D.As an initial, g, in pure Latin words, enters into consonantal combination only with l and r; and therefore in words which, from their etymology, had the combination gn, the g was rejected in the classical period, and thus arose the class. forms nascor, natus, nosco, novi, notus, narus, navus, from the original gnascor, gnatus, gnosco, etc. (cf. the English gnaw, gnat, gnarr, etc., where the g has become silent); whereas in compounds the g again is often retained: cognatus, cognosco, ignarus, ignavus.—An initial g is dropped in lac (kindred to GALACT, gala), likewise in anser (kindred to Germ. Gans; Sanscr. hansa; Greek chên).As a medial, g combines with l, m, n, r, although it is sometimes elided before m in the course of formation; so in examen for exagmen from agmen; in contamino for contagmino (from con-TAG, tango). Before s the soft sound of g passes into the hard sound of c, and becomes blended with the s into x (v. the letter X); though sometimes the g (or c) is elided altogether, as in mulsi from mulgeo, indulsi from indulgeo; cf.: sparsus, mersus, tersus, etc. So too before t, as indultum from indulgeo. The medial g is often dropped between two vowels, and compensated for by lengthening the preced. vowel: māior from măgior, pulēium from pulēgium, āio from ăgio (root AG, Sanscr. ah, to say; cf. nego). Likewise the medial g is dropped in lēvis for legvis, Sanscr. laghn, fava for fagva, fruor for frugvor, flamma for flagma, stimulus for stigmulus, examen for exagmen; jumentum, from root jug-: sumen from sug-; cf.: umor, flamen, etc.As a final, g was only paragogic, acc. to Quint. 1, 7, 13, in the obsolete VESPERVG (for vesperu, analogous with noctu; v. Spald. ad loc.). Etymologically, g corresponds to an original Indo - European g or gh, or is weakened from c, k. Thus it stands where in Greek we have:
    (α).
    g, as ago, agô; ager, agros; argentum, arguros; genus, genos; fulgeo, phlegô, and so very commonly;
    (β).
    ch (usually before r, or in the middle of a word): ango, anchô; rigo, brechô; gratus, chairô, etc.;
    (γ).
    k: viginti, eikosi; gubernator, kubernêtês; gummi, kommi, etc.—By assimilation, g was produced from b and d in oggero, suggero, aggero, etc., from obgero, sub-gero, ad-gero, etc.As an abbreviation, G denotes Galliarum, Gallica, gemina, Germania, genius, etc.; and sometimes Gaius (instead of the usual C); v. Inscr. Orell. 467; 1660; 4680:

    G.P.R.F. genio populi Romani feliciter,

    Inscr. Orell. 4957; v. Corss. Ausspr. 1, 76 sqq.; Roby, Lat. Gr. 1, 38 sqq.

    Lewis & Short latin dictionary > G

  • 13 g

    G, g, indecl. n. or (on account of littera) f., had originally no place in the Latin alphabet: both the sharp and the flat guttural mutes, our k and g sounds, being represented by C; hence on the Columna Rostrata LECIONES, MACISTRATOS, EXFOCIONT, (pu)CNANDOD, PVCN(ad), CARTACINIENSIS, for legiones, etc.; hence, too, the archaic form ACETARE for agitare (v. Paul. ex Fest. p. 23 Müll. N. cr.), and the still common abbreviation of the names Gaius and Gneus in C and Cn.—At a later period (acc. to Plut. Qu. Rom. p. 277 D and 278 E, by means of a freedman of Spurius Carvilius Ruga, about the beginning of the second Punic war) a slight graphic alteration was made in the C, which introduced into the Roman orthography the letter G (on the old monuments C); thus we have in the S. C. de Bacchanal.: MAGISTER, MAGISTRATVM, FIGIER, GNOSCIER, AGRO; on the other hand, the orthography GNAIVOD PATRE PROGNATVS on the first Epitaph of the Scipios, which dates before that time, indicates either incorrectness in the copying or a later erection of the monument. When Greek words are written in Latin letters and vice versa, G always corresponds to G. Its sound was always hard, like Engl. g in gate, at least until the sixth century A. D.As an initial, g, in pure Latin words, enters into consonantal combination only with l and r; and therefore in words which, from their etymology, had the combination gn, the g was rejected in the classical period, and thus arose the class. forms nascor, natus, nosco, novi, notus, narus, navus, from the original gnascor, gnatus, gnosco, etc. (cf. the English gnaw, gnat, gnarr, etc., where the g has become silent); whereas in compounds the g again is often retained: cognatus, cognosco, ignarus, ignavus.—An initial g is dropped in lac (kindred to GALACT, gala), likewise in anser (kindred to Germ. Gans; Sanscr. hansa; Greek chên).As a medial, g combines with l, m, n, r, although it is sometimes elided before m in the course of formation; so in examen for exagmen from agmen; in contamino for contagmino (from con-TAG, tango). Before s the soft sound of g passes into the hard sound of c, and becomes blended with the s into x (v. the letter X); though sometimes the g (or c) is elided altogether, as in mulsi from mulgeo, indulsi from indulgeo; cf.: sparsus, mersus, tersus, etc. So too before t, as indultum from indulgeo. The medial g is often dropped between two vowels, and compensated for by lengthening the preced. vowel: māior from măgior, pulēium from pulēgium, āio from ăgio (root AG, Sanscr. ah, to say; cf. nego). Likewise the medial g is dropped in lēvis for legvis, Sanscr. laghn, fava for fagva, fruor for frugvor, flamma for flagma, stimulus for stigmulus, examen for exagmen; jumentum, from root jug-: sumen from sug-; cf.: umor, flamen, etc.As a final, g was only paragogic, acc. to Quint. 1, 7, 13, in the obsolete VESPERVG (for vesperu, analogous with noctu; v. Spald. ad loc.). Etymologically, g corresponds to an original Indo - European g or gh, or is weakened from c, k. Thus it stands where in Greek we have:
    (α).
    g, as ago, agô; ager, agros; argentum, arguros; genus, genos; fulgeo, phlegô, and so very commonly;
    (β).
    ch (usually before r, or in the middle of a word): ango, anchô; rigo, brechô; gratus, chairô, etc.;
    (γ).
    k: viginti, eikosi; gubernator, kubernêtês; gummi, kommi, etc.—By assimilation, g was produced from b and d in oggero, suggero, aggero, etc., from obgero, sub-gero, ad-gero, etc.As an abbreviation, G denotes Galliarum, Gallica, gemina, Germania, genius, etc.; and sometimes Gaius (instead of the usual C); v. Inscr. Orell. 467; 1660; 4680:

    G.P.R.F. genio populi Romani feliciter,

    Inscr. Orell. 4957; v. Corss. Ausspr. 1, 76 sqq.; Roby, Lat. Gr. 1, 38 sqq.

    Lewis & Short latin dictionary > g

  • 14 jure

    1.
    jūs, jūris, n. [kindred to Sanscr. yūsh, the same; cf. Gr. zômos], broth, soup, sauce (class.):

    cum una multa jura confundit cocus,

    Plaut. Most. 1, 3, 120:

    quo pacto ex jure hesterno panem atrum vorent,

    Ter. Eun. 5, 4, 17:

    in jus vocat pisces cocus,

    Varr. R. R. 3, 9:

    negavit, se jure illo nigro delectatum,

    Cic. Tusc. 5, 34, 98:

    in ea cena cocus meus praeter jus fervens nihil potuit imitari,

    id. Fam. 9, 20, 2:

    tepidum,

    Hor. S. 1, 3, 81:

    male conditum,

    id. ib. 2, 8, 69.—In a sarcastic lusus verbb.: Verrinum, hog-broth, or the justice of Verres, Cic. Verr. 2, 1, 46, § 121.—
    II.
    Transf., juice, mixture:

    addita creta in jus idem,

    the juice of the purple-fish, Plin. 35, 6, 26, § 44.
    2.
    jūs, jūris ( gen. plur. jurum for jurium, Plaut. Ep. 3, 4, 86; Cato ap. Charis. p. 72 and 109 P.:

    juribus,

    Dig. 13, 5, 3, § 1; Charis. p. 19: jure, arch. dat., Liv. 42, 28, 6; Corp. Ins. Lat. 198, 31), n. [kindred with Sanscr. yu, to join; cf. zeugnumi, jungo, qs. the binding, obliging; cf. lex from ligo], right, law, justice.
    I.
    Lit. (class.; in plur. very rare, except in nom. and acc.), that which is binding or obligatory; that which is binding by its nature, right, justice, duty:

    juris praecepta sunt haec, honeste vivere, alterum non laedere, suum cuique tribuere,

    Just. Inst. 1, 1, 3: jus naturale est quod natura omnia animalia docuit...videmus etenim cetera quoque animalia istius juris perita censeri, Dig. 1, 1, 1, § 3; Just. Inst. 1, 2 prooem.: omnes boni ipsam aequitatem et jus ipsum amant;

    per se jus est appetendum,

    Cic. Leg. 1, 18, 48: Gy. Amabo, hicine istuc decet? Le. Jusque fasque est, Plaut. As. 1, 1, 20:

    jus hic orat,

    id. Trin. 5, 2, 37; id. Ps. 1, 5, 123:

    omnium legum atque jurium fictor, conditor cluet,

    id. Ep. 3, 4, 90:

    jus hominum situm est in generis humani societate,

    Cic. Tusc. 1, 26, 64:

    tenere,

    id. Caecin. 11:

    obtinere,

    to maintain, id. Quint. 9:

    de jure alicui respondere,

    to lay down the law, id. de Or. 2, 33, 142:

    respondere,

    id. Leg. 1, 4, 12: dicere, to pronounce judgment, give a judicial decision, as, e. g. the prætor:

    a Volcatio, qui Romae jus dicit,

    id. Fam. 13, 14; Verg. A. 7, 246; cf.:

    jura dare,

    id. ib. 1, 507:

    praetor quoque jus reddere dicitur, etiam cum inique decernit,

    Dig. 1, 1, 11: quid dubitas dare mihi argentum? S. Jus petis, fateor, you ask what is right, reasonable, Plaut. Ps. 5, 2, 16:

    jus publicum,

    common right, Ter. Phorm. 2, 3, 65:

    jura communia,

    equal rights, Cic. Div. 1, 5:

    divina ac humana,

    id. Off. 1, 26:

    belli,

    id. Div. 2, 77:

    gentium,

    the law of nations, id. Off. 3, 5:

    quod naturalis ratio inter omnes homines constituit, id apud omnes populos peraeque custoditur, vocaturque jus gentium,

    Gai. Inst. 1, 1:

    civile,

    the civil law, Cic. Verr. 2, 1, 42, § 109: quod quisque populus ipse sibi jus constituit, id ipsius proprium est vocaturque jus civile, Gai Inst. 1, 1:

    pontificium,

    Cic. Dom. 13, 34:

    praediatorium,

    id. Balb. 20:

    conjugialia,

    Ov. M. 6, 536:

    jus est, apponi pernam frigidam,

    Plaut. Pers. 1, 3, 26:

    jus fasque est,

    human and divine right, id. Cist. 1, 1, 22:

    juris nodos solvere,

    Juv. 8, 50.— Abl.: jūrĕ, adverb., with justice, justly:

    jure in eum animadverteretur,

    Cic. Verr. 2, 5, 8, § 19:

    jure ac merito,

    id. ib. 2, 5, 67, § 172; id. Cat. 3, 6, 14; Juv. 2, 34:

    et jure fortasse,

    id. Tusc. 3, 12, 26:

    et fortasse suo jure,

    id. Fin. 5, 2, 4:

    te ipse, jure optimo, merito incuses licet,

    with perfect justice, Plaut. Most. 3, 2, 24:

    optimo jure,

    Cic. Off. 1, 31, 111; cf.: pleno jure, Gai Inst. 1, 5, 14:

    justo jure,

    Liv. 21, 3, 4; cf.

    opp. to injuria: non quaero, jure an injuria sint inimici,

    Cic. Verr. 2, 2, 61, § 150: summum jus, the extremity or utmost rigor of the law:

    non agam summo jure tecum,

    id. ib. 2, 5, 2, §

    4: ex quo illud, Summum jus, summa injuria, factum est jam tritum sermone proverbium,

    id. Off. 1, 10, 33;

    so opp. (aequum et bonum habere quod defendant), si contra verbis et litteris, et, ut dici solet, summo jure contenditur,

    id. Caecin. 23, 65.
    II.
    Transf.
    A.
    A place where justice is administered, a court of justice:

    in jus ambula,

    come before a magistrate, Plaut. Rud. 3, 6, 22; Ter. Phorm. 5, 7, 43:

    in jus ire,

    Nep. Att. 6, 4:

    cum ad praetorem in jus adissemus,

    Cic. Verr. 2, 4, 65, § 147:

    in jus acres procurrunt,

    Hor. S. 1, 7, 20:

    aliquem in jus vocare,

    Cic. Verr. 2, 2, 76, § 187; Hor. S. 2, 5, 29:

    aliquem in jus rapere,

    id. ib. 1, 9, 77;

    2, 3, 72: trahere,

    Juv. 10, 87.—
    B.
    Justice, justness of a thing:

    absolverunt, admiratione magis virtutis, quam jure causae,

    Liv. 1, 26.—
    C.
    Legal right, power, authority, permission:

    cum plebe agendi,

    Cic. Leg. 2, 12, 31:

    materiae caedendae,

    Liv. 5, 55.—Of particular rights: jus eundi, a right of way, Gai Inst. 2, 31:

    jus agendi, aquamve ducendi,

    id. ib.:

    altius tollendi vel prospiciendi,

    id. ib. 4, 3: jus civitatis, the right to obtain the privileges of citizenship (cf. civitas;

    v. Krebs, Antibarb. p. 640),

    Cic. Arch. 5, 11; id. Caecin. 34, 98; 35, 102; id. Verr. 2, 4, 11,§ 26:

    jus capiendi,

    Juv. 1, 56:

    testandi,

    id. 16, 51; cf. 6, 217: jus trium liberorum, Sen. ap. Lact. 1, 16, 10:

    patrium,

    the power of life and death over their children, Liv. 1, 26:

    homines recipere in jus dicionemque,

    id. 21, 61:

    sub jus judiciumque regis venire,

    id. 39, 24:

    (homo) sui juris,

    his own master, independent, Cic. Verr. 2, 1, 7, § 18:

    jus ad mulieres,

    over the women, Plaut. Cas. 2, 2, 22:

    ut eodem jure essent, quo fuissent,

    Cic. Verr. 2, 3, 6, § 13; cf.:

    melius, quod nil animis in corpora juris natura indulget,

    Juv. 2, 139.— The legal forms of the old jurists:

    jus Flavianum,

    Dig. 1, 2, 2, § 7.

    Lewis & Short latin dictionary > jure

  • 15 jus

    1.
    jūs, jūris, n. [kindred to Sanscr. yūsh, the same; cf. Gr. zômos], broth, soup, sauce (class.):

    cum una multa jura confundit cocus,

    Plaut. Most. 1, 3, 120:

    quo pacto ex jure hesterno panem atrum vorent,

    Ter. Eun. 5, 4, 17:

    in jus vocat pisces cocus,

    Varr. R. R. 3, 9:

    negavit, se jure illo nigro delectatum,

    Cic. Tusc. 5, 34, 98:

    in ea cena cocus meus praeter jus fervens nihil potuit imitari,

    id. Fam. 9, 20, 2:

    tepidum,

    Hor. S. 1, 3, 81:

    male conditum,

    id. ib. 2, 8, 69.—In a sarcastic lusus verbb.: Verrinum, hog-broth, or the justice of Verres, Cic. Verr. 2, 1, 46, § 121.—
    II.
    Transf., juice, mixture:

    addita creta in jus idem,

    the juice of the purple-fish, Plin. 35, 6, 26, § 44.
    2.
    jūs, jūris ( gen. plur. jurum for jurium, Plaut. Ep. 3, 4, 86; Cato ap. Charis. p. 72 and 109 P.:

    juribus,

    Dig. 13, 5, 3, § 1; Charis. p. 19: jure, arch. dat., Liv. 42, 28, 6; Corp. Ins. Lat. 198, 31), n. [kindred with Sanscr. yu, to join; cf. zeugnumi, jungo, qs. the binding, obliging; cf. lex from ligo], right, law, justice.
    I.
    Lit. (class.; in plur. very rare, except in nom. and acc.), that which is binding or obligatory; that which is binding by its nature, right, justice, duty:

    juris praecepta sunt haec, honeste vivere, alterum non laedere, suum cuique tribuere,

    Just. Inst. 1, 1, 3: jus naturale est quod natura omnia animalia docuit...videmus etenim cetera quoque animalia istius juris perita censeri, Dig. 1, 1, 1, § 3; Just. Inst. 1, 2 prooem.: omnes boni ipsam aequitatem et jus ipsum amant;

    per se jus est appetendum,

    Cic. Leg. 1, 18, 48: Gy. Amabo, hicine istuc decet? Le. Jusque fasque est, Plaut. As. 1, 1, 20:

    jus hic orat,

    id. Trin. 5, 2, 37; id. Ps. 1, 5, 123:

    omnium legum atque jurium fictor, conditor cluet,

    id. Ep. 3, 4, 90:

    jus hominum situm est in generis humani societate,

    Cic. Tusc. 1, 26, 64:

    tenere,

    id. Caecin. 11:

    obtinere,

    to maintain, id. Quint. 9:

    de jure alicui respondere,

    to lay down the law, id. de Or. 2, 33, 142:

    respondere,

    id. Leg. 1, 4, 12: dicere, to pronounce judgment, give a judicial decision, as, e. g. the prætor:

    a Volcatio, qui Romae jus dicit,

    id. Fam. 13, 14; Verg. A. 7, 246; cf.:

    jura dare,

    id. ib. 1, 507:

    praetor quoque jus reddere dicitur, etiam cum inique decernit,

    Dig. 1, 1, 11: quid dubitas dare mihi argentum? S. Jus petis, fateor, you ask what is right, reasonable, Plaut. Ps. 5, 2, 16:

    jus publicum,

    common right, Ter. Phorm. 2, 3, 65:

    jura communia,

    equal rights, Cic. Div. 1, 5:

    divina ac humana,

    id. Off. 1, 26:

    belli,

    id. Div. 2, 77:

    gentium,

    the law of nations, id. Off. 3, 5:

    quod naturalis ratio inter omnes homines constituit, id apud omnes populos peraeque custoditur, vocaturque jus gentium,

    Gai. Inst. 1, 1:

    civile,

    the civil law, Cic. Verr. 2, 1, 42, § 109: quod quisque populus ipse sibi jus constituit, id ipsius proprium est vocaturque jus civile, Gai Inst. 1, 1:

    pontificium,

    Cic. Dom. 13, 34:

    praediatorium,

    id. Balb. 20:

    conjugialia,

    Ov. M. 6, 536:

    jus est, apponi pernam frigidam,

    Plaut. Pers. 1, 3, 26:

    jus fasque est,

    human and divine right, id. Cist. 1, 1, 22:

    juris nodos solvere,

    Juv. 8, 50.— Abl.: jūrĕ, adverb., with justice, justly:

    jure in eum animadverteretur,

    Cic. Verr. 2, 5, 8, § 19:

    jure ac merito,

    id. ib. 2, 5, 67, § 172; id. Cat. 3, 6, 14; Juv. 2, 34:

    et jure fortasse,

    id. Tusc. 3, 12, 26:

    et fortasse suo jure,

    id. Fin. 5, 2, 4:

    te ipse, jure optimo, merito incuses licet,

    with perfect justice, Plaut. Most. 3, 2, 24:

    optimo jure,

    Cic. Off. 1, 31, 111; cf.: pleno jure, Gai Inst. 1, 5, 14:

    justo jure,

    Liv. 21, 3, 4; cf.

    opp. to injuria: non quaero, jure an injuria sint inimici,

    Cic. Verr. 2, 2, 61, § 150: summum jus, the extremity or utmost rigor of the law:

    non agam summo jure tecum,

    id. ib. 2, 5, 2, §

    4: ex quo illud, Summum jus, summa injuria, factum est jam tritum sermone proverbium,

    id. Off. 1, 10, 33;

    so opp. (aequum et bonum habere quod defendant), si contra verbis et litteris, et, ut dici solet, summo jure contenditur,

    id. Caecin. 23, 65.
    II.
    Transf.
    A.
    A place where justice is administered, a court of justice:

    in jus ambula,

    come before a magistrate, Plaut. Rud. 3, 6, 22; Ter. Phorm. 5, 7, 43:

    in jus ire,

    Nep. Att. 6, 4:

    cum ad praetorem in jus adissemus,

    Cic. Verr. 2, 4, 65, § 147:

    in jus acres procurrunt,

    Hor. S. 1, 7, 20:

    aliquem in jus vocare,

    Cic. Verr. 2, 2, 76, § 187; Hor. S. 2, 5, 29:

    aliquem in jus rapere,

    id. ib. 1, 9, 77;

    2, 3, 72: trahere,

    Juv. 10, 87.—
    B.
    Justice, justness of a thing:

    absolverunt, admiratione magis virtutis, quam jure causae,

    Liv. 1, 26.—
    C.
    Legal right, power, authority, permission:

    cum plebe agendi,

    Cic. Leg. 2, 12, 31:

    materiae caedendae,

    Liv. 5, 55.—Of particular rights: jus eundi, a right of way, Gai Inst. 2, 31:

    jus agendi, aquamve ducendi,

    id. ib.:

    altius tollendi vel prospiciendi,

    id. ib. 4, 3: jus civitatis, the right to obtain the privileges of citizenship (cf. civitas;

    v. Krebs, Antibarb. p. 640),

    Cic. Arch. 5, 11; id. Caecin. 34, 98; 35, 102; id. Verr. 2, 4, 11,§ 26:

    jus capiendi,

    Juv. 1, 56:

    testandi,

    id. 16, 51; cf. 6, 217: jus trium liberorum, Sen. ap. Lact. 1, 16, 10:

    patrium,

    the power of life and death over their children, Liv. 1, 26:

    homines recipere in jus dicionemque,

    id. 21, 61:

    sub jus judiciumque regis venire,

    id. 39, 24:

    (homo) sui juris,

    his own master, independent, Cic. Verr. 2, 1, 7, § 18:

    jus ad mulieres,

    over the women, Plaut. Cas. 2, 2, 22:

    ut eodem jure essent, quo fuissent,

    Cic. Verr. 2, 3, 6, § 13; cf.:

    melius, quod nil animis in corpora juris natura indulget,

    Juv. 2, 139.— The legal forms of the old jurists:

    jus Flavianum,

    Dig. 1, 2, 2, § 7.

    Lewis & Short latin dictionary > jus

  • 16 brācātus (bracc-)

        brācātus (bracc-) adj.    [bracae], wearing breeches: nationes: bracatorum pueri, boys from Gaul, Iu.: bracatae cognationis dedecus, even to barbarian kindred.

    Latin-English dictionary > brācātus (bracc-)

  • 17 cognātus

        cognātus ī, m    [1 cognatus], a kinsman, blood-relation: his proximus, T.: amici cognatique alcius: est tibi mater, Cognati? H.: cognatorum aliquis, Iu.
    * * *
    I
    cognata, cognatum ADJ
    related, related by birth/position, kindred; similar/akin; having affinity with
    II
    relation (male), kinsman

    Latin-English dictionary > cognātus

  • 18 cōnsanguinitās

        cōnsanguinitās ātis, f    [consanguineus], kindred, relationship: misericordia consanguinitatis, L.: consanguinitate propinquus, V.
    * * *
    blood-relationship/kinship/consanguinity; (esp. between brothers/sisters L+S)

    Latin-English dictionary > cōnsanguinitās

  • 19 familia

        familia ae (with pater, mater, filius, the old gen. familias is freq.), f    [famulus], the slaves in a household, a household establishment, family servants, domestics: familia, quae constet ex servis pluribus: emere familiam a Catone: armare familiam, Cs.: Aesopus domino solus cum esset familia, his one servant, Ph.: Martis, serfs of the temple: omnem suam familiam undique cogere, vassals, Cs.— An estate, family property, fortune: herciscundae familiae causam agere: decem dierum vix mihi est familiā, means of support, T.— A household, family; genit. (familias or familiae), with pater, mater, or filia: pater familias, head of a family, householder: sicut unus pater familias loquor, as a plain citizen: pater familiae, Cs.: pauci milites patresque familiae, Cs.: patres familias, qui liberos habent, etc.: patres familiarum: mater familias, a matron, mistress of a household: mater familiae, L.: matres familiae, Cs.: matribus familias vim attulisse: matres familiarum, S.: filii familiarum, minors, sons in tutelage, S.— A family, family connection, kindred (as part of a gens): tanta, T.: nobilissima: familiam dedecoras, T.: dedecus familiae: primus in eam familiam attulit consulatum: familiā prope exstinctā, S.— A family, the members of a household: Philippi domūs et familiae inimicissimi, N.— A company, sect, school, troop: singulae familiae litem tibi intenderent: tota Peripateticorum: familiae dissentientes inter se: gladiatoriae, S.: Lucius familiam ducit, is first: familiam ducit in iure civili, stands highest.
    * * *
    household; household of slaves; family; clan; religious community (Ecc)

    Latin-English dictionary > familia

  • 20 fīnitimus or fīnitumus

        fīnitimus or fīnitumus adj.    [finis], bordering upon, adjoining, neighboring: Galli Belgis, Cs.: aër mari: latus Boreae, i. e. bordering upon the north, H.: provincia, Cs.: Marsi, H.: finitimis inperat, next neighbors, S.: finitimi ac vicini.— Fig., bordering upon, nearly related, like, kindred, associated, connected: virtuti vitium: falsa veris: poëta oratori: historia huic generi: artium quasi finitima vicinitas, closest: malum.

    Latin-English dictionary > fīnitimus or fīnitumus

См. также в других словарях:

  • Kindred of the Ebony Kingdom — A Sourcebook of Africa for Vampire: The Masquerade Kindred of the Ebony Kingdom cover (2003 edition) Designer(s) Justin Achilli, Voronica Whitney Robinson, Will Hindmarch, Jason Feldstein, Joddie Gray, James Lowder P …   Wikipedia

  • Kindred — may refer to: *A group of related persons, see Kinship. * Kindred is an episode of the NBC television series Heroes *The novel by Octavia Butler, see Kindred (novel). *The Kindred, vampires from a fantasy role playing game, see . *Kindred… …   Wikipedia

  • Kindred (Dakota del Norte) — Kindred Ciudad de los Estados Unidos …   Wikipedia Español

  • Kindred Spirits (music) — Kindred Spirits is a children s choir from the London area with over 20 members between the ages of 6 and 14 years old.Recording ContractKindred Spirits signed a recording contract with EMI Classics and recorded their first album in Summer 2007… …   Wikipedia

  • Kindred: le clan des maudits — Kindred : le Clan des maudits Kindred : le clan des maudits Titre original Kindred: The Embraced Genre Télésuite fantastique Créateur(s) John Leekley Pays d’origine  États Unis …   Wikipédia en Français

  • Kindred : Le Clan Des Maudits — Kindred : le clan des maudits Titre original Kindred: The Embraced Genre Télésuite fantastique Créateur(s) John Leekley Pays d’origine  États Unis …   Wikipédia en Français

  • Kindred : le clan des maudits — Kindred : le clan des maudits Titre original Kindred: The Embraced Genre Télésuite fantastique Créateur(s) John Leekley Pays d’origine  États Unis …   Wikipédia en Français

  • Kindred : le lan des maudits — Kindred : le Clan des maudits Kindred : le clan des maudits Titre original Kindred: The Embraced Genre Télésuite fantastique Créateur(s) John Leekley Pays d’origine  États Unis …   Wikipédia en Français

  • Kindred : le Clan des maudits — Kindred : le clan des maudits Titre original Kindred: The Embraced Genre Télésuite fantastique Créateur(s) John Leekley Pays d’origine  É …   Wikipédia en Français

  • Kindred — Kin dred, a. Related; congenial; of the like nature or properties; as, kindred souls; kindred skies; kindred propositions. [1913 Webster] True to the kindred points of heaven and home. Wordsworth. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Kindred Spirits (disambiguation) — Kindred Spirits may refer to: * Kindred Spirits (painting), an 1849 painting by Asher Durand * Kindred Spirits (novel), a fantasy novel set in the Dragonlance universe, by Mark Anthony and Ellen Porath * is a 2002 tribute album to country singer… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»